Proslava povodom 15 godina od osnivanja Slovačkog pozorišta Vertigo u Mađarskoj

Proslava povodom 15. godina od osnivanja Slovačkog pozorišta Vertigo održana je 11. juna 2012. godine. Iako je to bio jubilarni program, nije ga najavila direktorka već glumci kroz pojedine scene. Na pozorišnoj sceni Slovačkog instituta u Budimpešti odigrane su scene iz pozorišnih komada Ivana Holuba "Pogreb", Tatijane Kusej "A šta je dragi" kao i Julijusa Barča-Ivana "Dvoje", Petra Šerhaufera "Operi ruke, idemo da ručamo". Mozaik pozorišnih predstava Slovačkog pozorišta Vertigo odigrali su dugoročni profesionalni glumci prve slovačke scene u Budimpešti, kao što su Viola Viola Tirindova, Denisa Derova, Agi Gubikova, Matijaš Drafi i Andraš Nađ. Na daskama, koje život znače, nastupali su i amaterski glumci, kao što su Bibijana Budaj, Rozalija Keleč, Miroslava Kovač, Jan Benčik i Čaba Lampert. U okviru svečanog gala koncerta, amaterski i profesionalni glumci izveli su pojednine scene iz pozorišnih inscenacija, koje su imale premijeru u Slovačkom pozorištu Vertigo na čelu sa direktorkom Danijelom Onodi u proteklih pet godina. 

Publiku su sačinjavali posetioci iz Budimpešte ali i okolnih mesta, kojima je slovačko pozorište već poznato. Uprkos tome, bilo je veoma zanimljivo pratiti šta je sve nastalo u kreativnoj radionici, koju su njeni inicijatori još pre petnaest godina nazvali vrtoglavica odn. Vertigo. Moramo priznati da je slovačko pozorište u Mađarskoj u poslednjih pet godina krenulo u jednom novom pravcu. Kako su amaterska i profesionalna komponenta pozorišta bliže sarađivale, otvarale su se nove mogućnosti. Profesionalni glumci su režirali ili se pridruživali amaterskim glumcima, dok su amaterski glumci igrali u nekim predstavama profesionalaca. Na ovaj način se ostvario san o jedinstvenom pozorištu, gde su svi jednaki i imaju iste ciljeve: da pruže slovačkoj publici u Mađarskoj zabavu na visokom nivou. Pozorište nije lak žanr. Uprkos tome, što je za razumevanje pozorišne umetnosti potrebno poznavanje jezika, ono apeluje i na intelekt gledaoca, koji ume da čita i između redova i da razume smisao neizgovorenih reči. To su reči i njihova apsencija. Ako gledalac ne razume jezik u potpunosti, ne može da razume neizgovoreno. Upravo zato je dobro, da Slovaci u Mađarskoj već petnaest godina imaju ljude, koji s vremena na vreme pružaju nešto novo i sa jezičkog aspekta i sa aspekta pozorišne umetnosti.

U publici su sedeli i reditelji, koji su sarađivali sa glumcima, kao i predstavnici Slovaka u Mađarskoj. Prvi se publici obratio ambasador Slovačke Republike u Budimpešti Petar Vajs, koji se organizatorima zahvalio za prijatno veče a članovima pozorišnog ansambla za radost, koju su pružili Slovacima u Mađarskoj i šire. 

Jubilante je pozdravio i predsednik Svedržavne slovačke samouprave Jan Fuzik, koji se zahvalio za celokupan program, kao i za činjenicu da sem amaterskih i profesionalnih glumaca Slovaci u Mađarskoj imaju i Slovačko pozorište u Sarvašu. Nakon govorancija i brojnih čestitki Danijela Onodi se zahvalila svima, koji su pratili rad Pozorišta Vertigo i ujedno izrazila želju da inscenira komad Petra Zvona pod nazivom "Tanec nad plačom". Tom prilikom pročitala je odlomak iz njegovog dela "Molitva umetnosti".  

Nakon pročitanih lepih reči, posetioci i učesnici programa prešli su u foaje Slovačkog instituta, gde su nastavili druženje.