Prvi akademski slikar iz Kovačice Tihomir Bireš, rođen je 4. jula 1947. god. u Kovačici., gde je završio osnovnu školu.  U Pančevu je završio gimnaziju  a svoje školovanje je nastavio na Ekonomskom fakultetu u Beogradu. Njegovi prvi slikarski pokušaji vezani su za pančevački likovni krug i likovnu koloniju Deliblatski pesak. Nakon odlaska u Rim počinje da studira slikarstvo na Akademiji Di Belle Arti di Roma, gde je 1973. godine i diplomirao. Nakon studija je ostao da živi i stvara u večnom gradu Rimu, iako se trudio da sa svojim stvaralaštvom bude  prisutan i u zavičaju i na vojvođanskoj likovnoj sceni sve do kraja osamdesetih godina 20. veka. Godine 1980. postao je član Saveza likovnih umetnika Vojvodine.

Poslednje izložbe u Srbiji imao je 1988. godine. Bile su to: izložba slika i umetničkih objekata u Galeriji Saveza udruženja likovnih umetnika Vojvodine u Novom Sadu i izložba oslikanih zabata u Galeriji Centra za kulturu u Pančevu. Tokom nemirnih ratnih godina nemamo informacije o njegovom stvaralaštvu, iako je 1993. godine jedan njegov rad Autoportret (oslikana limenka) bio uvršten u ekspoziciju neostvarene zajedničke izložbe 16 slovačkih slikara iz Jugoslavije u Bratislavi. Izložba u Bratislavi nije bila realizovana zbog sankcija, kojih su se mađarski carinici strogo pridržavali. Iz toga je u Galeriji Zuzke Medveđove u Bačkom Petrovcu proistekla protestna izložba Komunikacija áNO! (dA!). To je ujedno bilo i poslednje učešće Tihomira Bireša na izložbi u Srbiji u 20. veku.

Foto arhiv: Vladimir Valenćik

Najstariji poznati radovi Tihomira Bireša bile su slike ulja na platnu iz druge polovine sedamdesetih godina. Na  manifestaciji "Kovačički salon" se predstavljao portretima oca, bake, slikara Martina Jonaša... Njegov stvarni umetnički senzibilitet je pak obeležen likovnim događajima i atmosferom italijanske likovne scene, što je posebno primetno na njegovim poslednjim – gore navedenim – samostalnim izložbama u Srbiji 1988. godine.

Njegova umetnička poetika i estetsko osećanje su se razvijali na osnovama tradicije italijanske moderne. Na njegovim slikama iz polovine osamdesetih godina prisutna je postmodernistička likovna poetika, koja se reflektuje u hotimičnim eklektičnim postupcima, u kojima se koristi De Kirikova metafizika prizora, Morandijev intimizam, Savignijeva ekspresivna snaga prizora i pikasovski klasicizam oblika. Sa ovim elementima je Bireš raspolagao, sintetizovao ih i stvarao svoj novi, umetnički izraz. Ove slike odišu nekom nadrealnom atmosferom, iako su jednostavne i lako prepoznatljive (bića sa dva pola, čovek noga, ljudske figure sa tri noge), ipak ostavljaju ustisak neke tajanstvenosti. Osim ovakvih slika Tihomir Bireš je slikao na nekonvencionalnim materijalima, kao što su na primer otvorene limenke (Autoportret, 1988., visina 21 cm) i tako je prevazilazio tradicionalno shvatanje dimenzije slike.

Ideju o prevazilaženju klasičnog shvatanja slikarskog žanra i njegovog spajanja sa skulpturom  realizovao je oslikanjem zabata, koje brišu granice između slike i skulpture.